dr inż. Jadwiga Fangrat, Instytut Techniki Budowlanej
W artykule opisano problematykę wymagania nr 2 Bezpieczeństwo pożarowe (w części dotyczącej reakcji na ogień wyrobów budowlanych) w świetle nowego siódmego wymagania podstawowego, którego wprowadzenie będzie wymagało wyznaczenia wskaźników umożliwiających przełożenie wymagań formułowanych wobec obiektów budowlanych.
Wymagania podstawowe (na wzór dyrektywy 89/106/EWG) dotyczące obiektów budowlanych transponowane są na wyroby przez określenie tzw. zasadniczych charakterystyk wyrobu, w odniesieniu do których powinny zostać zadeklarowane właściwości użytkowe. Spełnienie tych wymagań, przy wprowadzonym nowym oraz zmienionych trzech innych wymaganiach, będzie zależne od przyjętych rozwiązań związanych z efektywnością energetyczną, trwałością lub zawartością składników pochodzących z recyklingu. Może to w rezultacie prowadzić do konieczności zmian metod oceny konstrukcji i wyrobów oraz nowego podejścia do projektowania. Problem ten zaprezentowany jest na przykładzie bezpieczeństwa pożarowego.
Zamów dostęp do artykułu >>
dr hab. inż. Jerzy Antoni Żurański, Instytut Techniki Budowlanej
Główną przyczyną zatruć tlenkiem węgla pochodzącym z gazowych grzejników wody przepływowej jest brak dopływu powietrza, w ilości niezbędnej do zupełnego spalania gazu i odpływu spalin, z powodu szczelnie zamkniętych okien. Zagrożenia tego można uniknąć, trzeba jednak znać i stosować podstawowe warunki bezpiecznego użytkowania piecyków gazowych.
Postanowienia dotyczące instalowania i używania gazowych grzejników wody przepływowej oraz wentylacji mieszkań znajdują się w: Prawie budowlanym; Warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie; zasadniczych wymaganiach dotyczących urządzeń spalających paliwa gazowe; Warunkach technicznych użytkowania budynków mieszkalnych; Polskich Normach (PN-B-03430: 1983 Wentylacja w budynkach mieszkalnych zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej. Wymagania oraz Zmiana Az3. PN-B-03430:1983/Az3:2000; PN-B-10425:1989 Przewody dymowe, spalinowe i wentylacyjne murowane z cegły. Wymagania techniczne i badania przy odbiorze) oraz wytycznych "Wytyczne projektowania, wykonania i odbioru przewodów wentylacyjnych, spalinowych i dymowych indywidualnych i zbiorczych w budownictwie ogólnym. COBRTI „Instal”, Warszawa 1973".
Zamów dostęp do artykułu >>
Willem M. van Boggelen, Aircrete Europe B.V., Oldenzaal, Holandia
Innowacje dotyczące wydajności energetycznej i minimalizowania ilości odpadów podczas produkcji oraz korzyści wynikające z zastosowania i użytkowania wyróżniają beton komórkowy na tle innych produktów, a to powinno się przyczynić do znacznego wzrostu udziału ABK w rynku. Pomimo tego, że ten artykuł skupia się głównie na innowacjach dotyczących fazy produkcji betonu komórkowego, zawsze powinno się mieć na uwadze perspektywę cyklu życia.
Tak więc redukcja ilości odpadów oraz ponowne wykorzystanie energii w produkcji betonu komórkowego mają ogromny wkład w zrównoważone budownictwo, a jednocześnie przekładają się na zmniejszenie kosztów. Zrównoważone budownictwo jest silnie powiązane z kosztami cyklu życia i leży w interesie producentów wyrobów budowlanych, wykonawców i użytkowników obiektów.
Zamów dostęp do artykułu >>
dr inż. Michał Wójtowicz, Instytut Techniki Budowlanej
Pojęcie trwałości zawarte w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady UE nr 305/2011 jest bardzo obszerne, a jednocześnie przedstawione w dokumentach w różny sposób. Stosuje się zamiennie pojęcia: trwałość; oczekiwana trwałość; okres użytkowania; projektowany okres użytkowania; przewidywany okres użytkowania. Dochodzą do tego określenia w niektórych normach, że trwałość jest odpornością na przyspieszone starzenie – bez odniesień do rzeczywistych warunków użytkowania. Dodatkowym problemem jest określenie warunków eksploatacji konstrukcji decydujących o trwałości. Dla wielu wyrobów opracowano różne kryteria oceny warunków eksploatacji i różne klasy. Ten bałagan wynika przede wszystkim z braku koordynacji w CEN między poszczególnymi Komitetami Technicznymi, które działają niezależnie i opracowują klasyfikację wg swoich własnych koncepcji.
Wprowadzenie do praktyki wymagania dotyczącego trwałości wymaga opracowania dodatkowych materiałów, np. instrukcji, wytycznych, poradników zrozumiałych dla inżynierów projektantów. Jest to zadanie przede wszystkim dla odpowiednich agend Komisji Europejskiej, np. Stałego Komitetu Budownictwa lub EOTA (w przypadku wyrobów innowacyjnych). Duże wyzwania stoją również przed krajowymi jednostkami badawczymi – instytutami i uczelniami, które powinny opracować materiały pomagające przy projektowaniu.
Zamów dostęp do artykułu >>
dr inż. Andrzej Duszyński, dr Wiktor Jasiński, mgr inż. Aneta Pryga-Szulc
Instytut Badawczy Dróg i Mostów – Filia Wrocław
W artykule przedstawiono wyniki badań dotyczące ulepszania kruszyw z recyklingu oraz sposoby optymalizacji mieszanek kruszyw w odniesieniu do zagęszczalności mieszanek. Omówiono też dokumenty normalizacyjne spoiw drogowych.
***
Road binders for improving and optimizing mixtures aggregates
Improvement of aggregates that do not meet the requirements of standards is one of important methods used in road construction. For this purpose, the binder materials and road binder. This paper presents the results of research on the improvement of recycled aggregates and discusses standardization documents for road binders. Subsequently, the focus is on optimizing mixed aggregates with respect to compaction of mixtures.
Zamów dostęp do artykułu >>
Jedną z odmian iniekcyjnych kotew gruntowych jest technologia samowiercących kotew gruntowych produkowanych w Polsce przez firmę GONAR. Polega ona na wierceniu udarowo-obrotowymi specjalnymi gwintowanymi żerdziami (rurami) zaopatrzonymi w koronkę wiertniczą z jednoczesną iniekcją zaczynu cementowego. Dzięki temu, że żerdzie są gwintowane na całej długości, można je przedłużać, łącząc kolejne odcinki za pomocą tulei. Zaczyn cementowy pod ciśnieniem 0,5 ÷ 10 MPa podawany jest żerdziami. Wydostając się w dnie otworu wiertniczego wypełnia całą przestrzeń wokół żerdzi. Do zalet technologii samowiercących kotew gruntowych należy prostota systemu oraz duża wydajność w porównaniu z innymi technologiami.
W artykule zaprezentowano dwa przykłady zastosowania iniekcyjnych samowiercących kotew gruntowych GONAR - przy budowie Portu Jachtowego Szczecin na Wyspie Grodzkiej oraz budowa i zabezpieczenie nabrzeża w Wenecji.
Zamów dostęp do artykułu >>
mgr inż. Piotr Rychlewski, Instytut Badawczy Dróg i Mostów
Kotwy gruntowe, stosowane przede wszystkim do zabezpieczania stateczności obudów głębokich wykopów, można podzielić wg kilku kryteriów, np. czas użytkowania (kotwy stałe i tymczasowe), materiał, cięgna kotwy (linowe (splotowe) bądź prętowe). Mogą też być kotwy: iniektowane wielokrotnie lub z iniekcją pojedynczą; do gruntów ziarnistych (gliny, iły, piaski) oraz skalne.
Istnieje wiele metod wykonania kotew. Pierwszą czynnością jest wykonanie otworu w gruncie średnicy kilkunastu centymetrów i wymaganej głębokości. Następnie wprowadza się zaczyn cementowy, tak by wypełniał otwór od spodu, co ma na celu usunięcie ewentualnych zanieczyszczeń i całkowite jego wypełnienie. W dalszej kolejności wkłada się do otworu cięgna kotwy oraz usuwa rury, uzupełniając jednocześnie zaczyn cementowy. Po kilku/kilkunastu godzinach formuje się buławę kotwy za pomocą iniekcji. Do wykonywania kotew z powodzeniem stosuje się również systemy samowiercące, np. Titan. Ostatnim etapem wykonania kotwy jest sprężenie i badania odbiorcze. Zabieg ten ogranicza przemieszczenia i odkształcenia zabezpieczanej konstrukcji. Każda kotwa powinna mieć metrykę zawierającą informacje na temat technologii, rodzaju cięgien, wymiarów, pochylenia, warunków gruntowych oraz wyników badań odbiorczych, dzięki którym technika kotwienia jest bardzo bezpieczna.
Zamów dostęp do artykułu >>
dr inż. Lucyna Janecka, dr inż. Grzegorz Siemiątkowski
Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych Oddział Inżynierii Procesowej Materiałów Budowlanych w Opolu
Stosowanie kotłów fluidalnych w energetyce spowodowało pojawienie się nowych odpadów o odmiennym składzie i właściwościach, w porównaniu z odpadami z kotłów konwencjonalnych. W wyniku spalania paliw w kotłach fluidalnych powstają produkty uboczne, takie jak popioły lotne, odpady denne, niespalony węgiel, nieprzereagowany sorbent oraz produkty odsiarczania (anhydryt). Odpady z kotłów fluidalnych mogą być stosowane w technologii produkcji cementu, betonu, w produkcji kruszyw i w różnych pracach inżynieryjnych. Spośród ubocznych produktów spalania w kotłach fluidalnych, zainteresowanie badaczy skupia się przede wszystkim na wykorzystaniu popiołów lotnych. W dużo mniejszym stopniu zainteresowanie to dotyczy możliwości przemysłowego wykorzystania odpadów dennych z kotłów fluidalnych, dlatego też w Instytucie Ceramiki i Materiałów Budowlanych (Oddział Inżynierii Procesowej Materiałów Budowlanych w Opolu) przeprowadzono badania nad zagospodarowaniem tych odpadów w produkcji klinkieru portlandzkiego.
Zamów dostęp do artykułu >>
Start 
