IMBiGS: Laboratorium Surowców i Wyrobów Budowlanych

www.imbigs.pl

Materiały Budowlane 9/2019, strona 57 (spis treści >>)

Ochrona pomieszczeń przed przegrzewaniem w okresie letnim w aspekcie komfortu termicznego

mgr inż. Wojciech Kroner, Graner+Partner sp. z o.o.
mgr inż. Paulina Jakubowska, Graner+Partner sp. z o.o.
mgr inż. Paweł Noszczyk, Politechnika Wrocławska, Wydział Budownictwa Lądowego i Wodnego

Adres do korespondencji: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

DOI: 10.15199/33.2019.09.03
Oryginalny artykuł naukowy (Original research paper)

Przegrzewanie pomieszczeń w okresie letnim staje się coraz większym problemem w nowych budynkach zarówno pod względem użytkowym, jak i finansowym. Wymagania dotyczące tej kwestii zawarte w krajowych przepisach są niewystarczające. W artykule przedstawiono analizę komfortu termicznego przykładowego pomieszczenia biurowego w zależności od stosunku powierzchni okna do powierzchni pomieszczenia. Porównano temperaturę wewnętrzną otrzymaną na drodze symulacji komputerowej z temperaturą komfortu dla użytkowników oraz przedstawiono koszty chłodzenia w porównaniu z kosztami ogrzewania tego samego pomieszczenia. Okazało się, że spełnienie wymagań zawartych w Rozporządzeniu w sprawie warunków technicznych wykonania i odbioru robót (WT) nie gwarantuje zachowania komfortu termicznego w pomieszczeniach.
Słowa kluczowe: przegrzewanie pomieszczeń, komfort termiczny, symulacje pomieszczeń, temperatura powietrza wewnętrznego, efektywność energetyczna

Protection of rooms against overheating in the summer period in the aspect of thermal comfort 

Abstract. Overheating of rooms in summer period becomes an increasing problem in new buildings, both in terms of utility and finances. The requirements in this respect contained in national regulations are insufficient. The article presents an analysis of thermal comfort for an exemplary office space, depending on the ratio of the window surface to the room surface. The internal temperatures obtained by computer simulation were compared with the comfort temperatures for users and the cooling costswere compared to the heating costs of the same room. The conclusion was made that meeting the requirements of WT (national regulations ) does not guarantee thermal comfort in the rooms.
Keywords: room overheating, thermal comfort, room simulations, indoor air temperature, energy efficiency. 

Literatura
[1] Fanger Povl Ole. 1974. Komfort cieplny. Arkady.
[2] Kisilewicz Tomasz. 2007. „Computer Simulation in Solar Architecture Design”. Architectural Engineering and Design Management Vol. 3 Iss. 2. DOI: 10.1080/17452007.2007.9684635.
[3] Małek Maria, Halina Koczyk. 2016. „Rozwiązania stosowane w budownictwie energooszczędnym a komfort cieplny”. Materiały Budowlane 527 (7): 83 – 86. DOI: 10.15199/33.2016.07.27.
[4] Norma PN-EN 15251:2012 Parametry wejściowe środowiska wewnętrznego dotyczące projektowania i oceny charakterystyki energetycznej budynków, obejmujące jakość powietrza wewnętrznego, środowisko cieplne, oświetlenie i akustykę.
[5] Norma PN-EN ISO 7730:2006 Ergonomia środowiska termicznego – Analityczne wyznaczanie i interpretacja komfortu termicznego z zastosowaniem obliczania wskaźników PMV i PPD oraz kryteriów miejscowego komfortu termicznego.
[6] Nowak Henryk, Łukasz Nowak, Elżbieta Śliwińska. 2015. „Wpływ systemów pasywnej kontroli zysków słonecznych na bilans energetyczny budynków oraz komfort cieplny i wizualny użytkowników”. Materiały Budowlane 518 (10): 66 – 69. DOI: 10.15199/33.2015.10.20.
[7] Sudoł-Szopińska Iwona, Anna Chojnacka. 2007. „Określanie warunków komfortu termicznego w pomieszczeniach za pomocą wskaźników PMV i PPD”. Bezpieczeństwo Pracy nr 5: 19 – 23.
[8] Tąta Dawid, Henryk Foit. 2016. „Poszukiwanie najkorzystniejszej wielkości okien budynku pasywnego”. Journal of Civil Engineering, Environment and Architecture z. 63 nr 3: 497 – 506. DOI: 10.7862/rb. 2016.233.
[9] Wilk-Słomka Bożena, Janusz Belok. 2016. „Parametry oszklenia a komfort cieplny w strefie o regulowanej temperaturze”, Journal of Civil Engineering, Environment and Architecture z. 63 nr 3: 517 – 524. DOI 10.7862/rb.2016.235.

Przyjęto do druku: 22.07.2019 r. 

Czytaj więcej / Read more >>

Materiały Budowlane 9/2019, strona 54-56 (spis treści >>)

RETTENMAIER Polska: Canastol

www.jrs.pl

Materiały Budowlane 9/2019, strona 47 (spis treści >>)

Paroizolacyjne standardy

mgr inż. Krzysztof Patoka, Rzeczoznawca Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Materiałów Budowlanych

Adres do korespondencji: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Kontynuując temat standardów opisanych w numerze sierpniowym miesięcznika „Materiały Budowlane” (Standardy w technice dachowej), warto poruszyć temat powszechnie stosowanych folii polietylenowych (PE), jako paroizolacyjnych. Folie tego typu montuje się w Polsce masowo we wszystkich rodzajach przegród: w stropach; dachach i ścianach, nie tylko zewnętrznych. Standardem jest wadliwe układanie tych folii.Wadliwe, bo bez uzyskania szczelności powietrznej warstwy paroizolacyjnej. Nie wystarczy bowiem skleić poszczególne pasma folii. Trzeba jeszcze szczelnie połączyć folię z elementami, z jakimi się ona styka. Obecnie zdarzają się już budowy, których dachy mają dobrze zamontowaną folię paroizolacyjną. Dotyczy to przede wszystkim budynków zaprojektowanych jako pasywne lub energooszczędne. Natomiast na dużych obiektach, np. halach o różnym przeznaczeniu, paroizolacje montowane są „tanio”, czyli nieszczelnie, gdyż przy budowie takich obiektów standardem jest przesadna minimalizacja kosztów budowy. W efekcie właściciel lub użytkownik ponosi ogromne straty z powodu nadmiernej ucieczki ciepła przez dach oraz ewentualnie z powodu wycieku skroplonej pary wodnej.

Czytaj więcej >>

Materiały Budowlane 9/2019, strona 52-53 (spis treści >>)

Wpływ rozdrobnienia granulowanego żużla wielkopiecowego i współczynnika w/c na wytrzymałość cementów żużlowych

dr inż. Mikołaj Ostrowski, Sieć Badawcza ŁUKASIEWICZ – Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych, Oddział Szkła i Materiałów Budowlanych w Krakowie
mgr inż. Małgorzata Niziurska, Sieć Badawcza ŁUKASIEWICZ – Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych, Oddział Szkła i Materiałów Budowlanych w Krakowie
mgr inż. Bogumiła Duszak, Sieć Badawcza ŁUKASIEWICZ – Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych, Oddział Szkła i Materiałów Budowlanych w Krakowie
dr inż. Aleksandra Tkocz, Sieć Badawcza ŁUKASIEWICZ – Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych, Oddział Szkła i Materiałów Budowlanych w Krakowie

Adres do korespondencji: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

W porównaniu z cementem portlandzkim CEM I, cementy zawierające granulowany żużel wielkopiecowy charakteryzują się mniejszą dynamiką przyrostu wytrzymałości do 28 dni oraz znacznym przyrostem wytrzymałości w dalszym okresie twardnienia. Wzrost zawartości żużla przy określonym stopniu rozdrobnienia z mniejsza wytrzymałość wczesną cementów, korzystnie kształtując wytrzymałość normową po 28 dniach i po długim okresie twardnienia [7, 9]. Zwiększenie rozdrobnienia cementu hutniczego CEM III/A zawierającego żużel z 4150 do 4550 cm2/g wyraźnie poprawia wytrzymałość wczesną po 2 dniach twardnienia. Cement o większym stopniu rozdrobnienia spełnia wymagania klasy 42,5N, podczas gdy cement o mniejszej powierzchni właściwej odpowiada klasie 32,5N. Wzrost stopnia rozdrobnienia cementu wpływa również bardzo korzystnie na wytrzymałość po długim okresie twardnienia. 

W artykule przedstawiono wyniki badania wytrzymałości cementów żużlowych, wykonanych przez zmieszanie półproduktu CEM I z granulowanym żużlem wielkopiecowym o powierzchni właściwej S 3800; 4500 i 6000 cm2/g wg Blaine’a w ilości 50 i 70% mas. Badania obejmowały zaprawy o obniżonym współczynniku wodno-cementowym (w/c = 0,5, 0,4 i 0,3), przy jednoczesnym zastosowaniu superplastyfikatora.

Literatura
[1] Behim M., M. Beddar, P. Clastres. 2013. „Reactivity of granulated blast furnace slag”. Slovak Journal of Civil Engineering, vol. XXI, no. 2, p. 7–14.
[2] GarbacikAndrzej, Sławomir Chłądzyński. 2008. Cementy wieloskładnikowe w budownictwie. Kraków. Wydawnictwo Polski Cement.
[3] Giergiczny Zbigniew. 2015. Współczesne cementy żużlowe w budownictwie. Reologia w technologii betonu – XVI Konferencja Naukowo-Techniczna, Bełchatów.
[4] Grupa Robocza ds. Cementu Światowej Rady Biznesu ds. Zrównoważonego Rozwoju. http://www.wbcsd.org/Projects/Cement-Sustainability-Initiative. 2016.
[5] Kumar S.,A. Bandopadhyay,V. Rajinikanth, T. C.Alex, R. Kumar. 2004. „Improved processing of blended slag cement through mechanical activation”. Journal of Materials Science, no. 39, p. 3449 – 3452.
[6] Kurdowski Wiesław, Andrzej Garbacik, Henryk Szeląg. 2009. „Wpływ rodzaju proszku mineralnego na właściwości betonów z proszków reaktywnych”. Cement, Wapno, Beton (6).
[7] Kurdowski Wiesław. 2010. Chemia cementu i betonu. Stowarzyszenie Producentów Cementu. Kraków.
[8] Łukowski Paweł. 2016. Modyfikacja materiałowa betonu. Kraków.Wydawnictwo Polski Cement.
[9] Neville Adam M. 2012. Właściwości betonu. Polski Cement, wyd. 4, Kraków.
[10] Oner M., K. Erdogu, A. Gunulu. 2003. „Effect of components fineness on strength of blast furnace slag cement”. Cement and Concrete Research vol. 33, p. 463-9.
[11] Pedersen B. 2012. Durability aspects of fly ash and slag in concrete. Report of Norvegian Public Roads Administration, Nr. 149.2
[12] Rola cementu w niskoemisyjnej gospodarce do 2050 r. www.cembureau.eu, 2016.
[13] Vargas J.,A. Halog. 2015. „Effective carbon emission reductions from using upgraded fly ash in the cement industry”. Journal of Cleaner Production, no. 103, p. 948 – 959.

Normy
[N1] PN-EN 197-1:2012 Cement. Część 1: Skład, wymagania i kryteria zgodności dotyczące cementów powszechnego użytku.
[N2] PN-EN 15167-1:2007 Mielony granulowany żużel wielkopiecowy do stosowania w betonie, zaprawie i zaczynie. Część 1: Definicje, specyfikacje i kryteria zgodności.
[N3] ISO 29581-2:2010 Cement. Test methods. Part 2: Chemical analysis by X-ray fluorescence.
[N4] PN-EN 196-2:2013-11 Metody badania cementu. Część 2: Analiza chemiczna cementu.
[N5] PN-EN 196-3+A1:2011 Metody badania cementu. Część 3: Oznaczanie czasów wiązania i stałości objętości.
[N6] PN-EN 196-1:2016-07 Metody badania cementu. Część 1: Oznaczanie wytrzymałości.
[N7] PN-EN 1015-3:2000/A1:2005 Metody badań zapraw do murów. Określenie konsystencji świeżej zaprawy (za pomocą stolika rozpływu).

Czytaj więcej >>

Materiały Budowlane 9/2019, strona 48-51 (spis treści >>)

Dodatki w betonie zgodnie z normami PN-EN 206+A1:2016-12 oraz PN-B-06265:2018-10

dr inż. Grzegorz Bajorek, Politechnika Rzeszowska; Centrum Technologiczne Budownictwa Instytut Badań i Certyfikacji

Adres do korespondencji: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Stosując dodatki do betonu, należy koniecznie uwzględnić wymagania określone w zestawie aktualnych norm dotyczących betonu, tzn. PN-EN 206+A1:2016-12 [1] wraz z jej krajowym uzupełnieniem, czyli normą PN-B-06265:2018-10 [2]. Konieczność ta wynika z faktu, że producent betonu (wyrobu budowlanego), wystawiając deklarację właściwości użytkowych, poświadcza jednocześnie, że został on wytworzony zgodnie z zasadami opisanymi w aktualnej normie [2]. Dopóki w dyspozycji jedyną normą aktualną była PN-EN 206 [1], zasady stosowania dodatków były dość klarowne, ale po pojawieniu się krajowego uzupełnienia [2], w którym zostały one nieco doprecyzowane i rozszerzone, pojawiły się pewne (pozorne) sprzeczności i możliwości różnej interpretacji. Chodzi przede wszystkim o Tablicę F.1 znajdującą się w krajowym uzupełnieniu, w której wprowadzono, w odniesieniu do oryginału w PN-EN 206, dodatkowy wiersz wyrażający minimalną zawartość cementu CEM I lub CEM II/A, przy stosowaniu dodatku mineralnego. 

Literatura
[1] PN-EN 206+A1:2016-12 Beton. Wymagania, właściwości, produkcja i zgodność.
[2] PN-B-06265:2018-10 Beton. Wymagania, właściwości, produkcja i zgodność. Krajowe uzupełnienie PN-EN 206+A1:2016-12.

Czytaj więcej >>

Materiały Budowlane 9/2019, strona 46-47 (spis treści >>)

BASF - domieszki do betonu, posadzki przemysłowe, systemy hydroizolacji i naprawcze

www.master-builders-solutions.basf.pl

Materiały Budowlane 9/2019, strona 45 (spis treści >>)

Wpływ temperatury na efektywność działania domieszek uplastyczniających i upłynniających

The influence of temperature on the effectiveness of plasticizing and superplasticizing admixtures

dr hab. inż. Beata Łaźniewska-Piekarczyk , prof. PŚ, Politechnika Śląska; Wydział Budownictwa

Adres do korespondencji: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

DOI: 10.15199/33.2019.09.02
Oryginalny artykuł naukowy (Original research paper)

Streszczenie. W artykule przedstawiono wyniki badań wpływu obniżonej i podwyższonej temperatury na napowietrzenie i konsystencję nienapowietrzonych i napowietrzonych oraz upłynnionych zapraw wg PN-EN 480-1, które były wykonane z udziałem cementu CEM I. Do zwiększenia konsystencji zaprawy z CEM I zastosowano różne rodzaje plastyfikatorów i superplastyfikatorów oraz domieszki napowietrzające różniące się bazą chemiczną. Analiza rezultatów badań wskazuje, że charakter wpływu temperatury na konsystencję zaprawy zależy od efektu współdziałania danego rodzaju domieszki napowietrzającej i upłynniającej.
Słowa kluczowe: temperatura; plastyfikator; superplastyfikator; zaprawa; reologia. 

Abstract. The paper presents the results of research on the impact of lowand high temperature on air content and consistency of nonair- entrained and air-entrained and plasticized mortars according to PN-EN480-1, which were made with CEM I cement. In the case of mortar with CEM I, various types of plasticizers and superplasticizers as well as aeration admixtures differing in chemical base were used. Analysis of the results of the research indicates that the effect of temperature influence on the consistency of the mortar depends on the result of the interaction between the air-entraining and superplasticizing admixture.
Keywords: temperature; plasticizer; superplasticizer; mortar; rheology.

Literatura
[1] Aitcin Pierre-Claude. 2006. „Domieszki: najważniejszy składnik nowoczesnego betonu”. Cement Wapno Beton (5).
[2] Erdogdu Sakir. 2000. „Compatibility of superplasticizers with cements different in composition”. Cement and Concrete Research 30.
[3] Ghafoori Nader, Hamidou Diawara. 2010. „Influence of temperature on fresh performance of self-consolidating concrete”. Construction and Building Materials, vol. 24, pp. 946 – 955.
[4] Hanehara Shunsuke, Kazuo Yamada. 1999. „Interaction between cement and chemical admixture from the point of cement hydration, absorption behaviour of admixture, and paste rheology”. Cement and Concrete Research 29.
[5] Jasiczak Józef, Paweł Mikołajczak. 1997. Technologia betonu modyfikowanego domieszkami i dodatkami. Poznań.Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej.
[6] Jolicoeur Camel, Marc-Andre Simard. 1998. „Chemical Admixture-Cement Interactions: Phenomenology and Physico-chemical Concepts”. Cement and Concrete Composites 20.
[7] Kucharska Leokadia. 2000. „Tradycyjne i współczesne domieszki do betonu zmniejszające ilość wody zarobowej”. Cement Wapno Beton (2).
[8] Leal Silva Wilson Ricardo, Luiz Roberto Prudêncio Jr., Alexandre Lima Oliveira, Gabriela Damo, Eduardo Tochetto. 2010. „Influence of Air Temperature on the Performance of Different Water-Reducing Admixtures with Respect to the Properties of Fresh and Hardened Mortar”. Hindawi Publishing Corporation Advances in Civil Engineering Volume, 10 pages.
[9] Łaźniewska-Piekarczyk Beata. 2009. „Wpływ napowietrzenia na właściwości reologiczne samozagęszczalnych mieszanek betonowych”. Materiały Budowlane 447 (11): 25 – 29.
[10] Łaźniewska-Piekarczyk Beata. 2009. „Wpływ rodzaju superplastyfikatora i domieszek przeciwpieniących na napowietrzenie i właściwości samozagęszczalnej mieszanki betonowej”. Cement Wapno Beton (3): 133 – 145.
[11] Łukowski Paweł. 2002. „Nowe osiągnięcia w dziedzinie domieszek do betonu”. Budownictwo Technologie Architektura (1): 38.
[12] Szwabowski Janusz, Beata Łaźniewska-Piekarczyk. 2008. „Zwiększenie napowietrzenia mieszanki SCC pod wpływem działania superplastyfikatorów karboksylanowych”. Cement Wapno Beton (4): 205 – 215.
[13] Wymagania techniczne dla betonowych nawierzchni drogowych. 2010. Warszawa. IBDiM.

Przyjęto do druku: 12.08.2019 r.

Czytaj więcej / Read more >>

Materiały Budowlane 9/2019, strona 41-44 (spis treści >>)